Η Θάλεια Γεωργά, γεννήθηκε πριν 3000 χρόνια όπως συνηθίζει να λέει, στην Αθήνα που πάντα λατρεύει. Από γονείς Μικρασιάτες Καπαδόκες πρόσφυγες του ’22…

Τελείωσε τις καλόγριες “Saint Joseph” και περηφανευόταν που ήταν πάντοτε υπό την σκέπη γνωστών καθηγητών που έσταξαν στην ψυχή της το νόημα της στωικότητας, της ελευθερίας και της αισιοδοξίας.

Το πιο σπουδαίο “δημιούργημα” η οικογένεια της. Ο σύζυγος, η κόρη, ο γαμπρός και τα δύο ενήλικα εγγόνια της.

Πιέστηκε από τον φίλο της Γιάννη Ε. Διακογιάννη, πολιτικό συντάκτη, μακρινό συγγενή και ασυγχώρητο Συμιακό, να εκδώσει το πρώτο της οδοιπορικό, χωρίς καμία επιμέλεια. «Ο “φίλος” μου κι εγώ» από τις εκδόσεις Λιβάνη, ένα βιβλίο έτσι απλό, γεμάτο εμπειρίες ζωής. Βιογραφία ρεαλιστική, επώδυνη μα και αισιόδοξη συνάμα, επηρεασμένη από τα προσωπικά της βιώματα.

Το έτος 2012, η «Τζιτζικλού»… Μια παιδική, αποκριάτικη φωτογραφία της και ένα χαϊδευτικό όνομα, ξεσήκωσαν την φαντασία της, πυροδότησαν τις μνήμες της και κύλησαν τα δάκρυα της ψυχής της στο λευκό χαρτί.

Το 2002, ιδρύει τον Δωδεκανησιακό Σύλλογο Αυτοάνοσων Νοσημάτων Αρθρίτιδας & Λύκου «ΘΑΛΕΙΑ», με σκοπό την ενημέρωση και την υποστήριξη ασθενών και μη, από ειδικευμένους επιστήμονες.

Η αγάπη της για την ζωή και τις στιγμές της, την οδήγησε στην συγγραφή της «Μπλε Σεβρολέτ». Μιας επίκαιρης ιστορίας για την μετανάστευση, τη νοσταλγία, την μοναξιά και την ελπίδα.Σύνθημα ζωής για εκείνη, μια φράση: Χαμογελάμε & συνεχίζουμε να προχωράμε!