Η Βάλια Τζε, γεννημένη στο Χαλάνδρι, έχει εργαστεί πάνω από είκοσι χρόνια ως δημοσιογράφος, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εντοπίσει μια ιστορία από ένα χιλιόμετρο μακριά ή τουλάχιστον να προσποιηθεί ότι το κάνει, ενώ πίνει τον καφέ της. 

Όταν δεν ονειρεύεται με μάτια ανοιχτά, της αρέσει να χρησιμοποιεί λέξεις όπως βαπόρι, τόπι, βαρελότα και σάκα, κάτι που συχνά δεν εκτιμάται από το περιβάλλον της. 

Η συλλογή ποιημάτων της είναι μια μαρτυρία αυτού του ιδιόρρυθμου πνεύματος που αγαπά, ίσως παραπάνω απ’ ό,τι χρειάζεται, την αμηχανία στις παύσεις και τα φάλτσα που ακούγονται όταν χαμηλώνει απότομα η μουσική.