Οομπλέκ

«Όταν τελικά καταφέραμε να μπούμε στο αυτοκίνητο, με κάλτσες στραβές και μπερδεμένα κορδόνια, πήγαμε να τραβήξουμε τις ζώνες, μα κι εκεί κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι ζώνες δεν έβγαιναν με τίποτα. Μέχρι που πετάχτηκαν απότομα και μπλεχτήκαμε με τη μικρή μου αδερφή. Καθώς το αυτοκίνητο κινούνταν, σκεφτόμουν: «Μα αλήθεια, τι περίεργο πρωινό…»

Μπορεί άραγε η μαγεία ενός υλικού να μας παρασύρει; Μπορεί να μας οδηγήσει σε έναν κόσμο όχι και τόσο βιαστικό;

Μια ιστορία για την αξία της υπομονής και τη χαρά της κάθε στιγμής!